Nederland land van tolerantie, land van de participatiemaatschappij, land van doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Wat zegt u? Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg?

Indien men op straat aan willekeurige voorbijgangers vraagt dit land te omschrijven, dan zal het leeuwendeel van de bevolking Nederland op deze manier portretteren… positief toch? Of misschien toch niet?

Want wat is “gewoon”, wat is “De Norm” en is alles wat afwijkt van de norm dus gek? Hoe wordt er gekeken naar een kind met rood haar en een bril, hoe wordt er gekeken naar iemand die extreem dik is of misschien extreem dun. Hoe wordt er gekeken naar mensen die zichtbaar lichamelijk gehandicapt zijn of misschien niet houden van de gangbare mode en er dus anders uit zien? Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg? Deze mensen worden nagestaard, uitgelachen, bekritiseerd want zij wijken af van de Norm? Hoe verhoudt dat zich tot “Nederland, land van tolerantie?”

En het “Doe maar gewoon dan doe je maar gek genoeg” principe geldt niet alleen voor uiterlijke kenmerken; wat te denken van afwijkende meningen? Wat te denken van eigen beeldvorming? Het loslaten van ons kuddegedrag? De innovatieve geesten onder ons hebben het zwaar. Steek je hoofd boven het maaiveld en hij gaat eraf…Doe jij nu maar gewoon…

Tegelijkertijd hoort men op straat de schreeuw om verandering, de wil om de wereld te verbeteren. Waar moet men beginnen? Het antwoord zal u verbazen; “Verbeter de wereld en begin bij jezelf”

Bekritiseer mensen niet, maar leer van anderen. Wijs mensen niet af om het feit dat men anders denkt wees geïnspireerd. Verrijk je leven door de diversiteit in deze wereld te omarmen in plaats van deze te vermoorden met dooddoeners als “doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg”. Vind elkaar in eerlijkheid, openheid en respect.

Het is hoog tijd om elkaar te vinden.